انحنای روح من

شانه های خسته ی غرور من

تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است

کتف گریه های بی بهانه ام

بازوان حس شاعرانه ام

زخم خورده است....

                                "قیصر"

دلم گرفته.....از حیاتی که در بند آن اثیرم

از زندگیی که به اجبار میکنیم!

پنجره میخوام.یه پنجره رو به حیاتی جدید.

خدایا....فقط یکی...

من به یک پنجره ی رو به تو هم قانعم....

نظرات شما عزیزان:

ماتاتا

ساعت23:04---5 آبان 1390

[وب سایت]

!

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: